Kudüs | Fatih İmdat

Ey yaralı ve mahsun, peygamberlerin yurdu 

Hasretin sineleri bak, nasıl yaktı kavurdu

Bir garip mi kaldın sen bu kadar yakınken bize 

Ümmetle seni kim ayırdı, meçhullere savurdu

Sinende Davutlar vardı, sadaları arsa giden 

Süleymanların vardı, karıncaları dahi seven

O Meryem’in yavrusu sende etti kelamı 

Nice hak dostları hep sana yollar selamı

Allah andı adını sana Mescid-i Aksa dedi

Ne kutlu bir şehirdin, ne büyük bir lutüf idi

Selahaddin sana aşık, sana meftundu hep

Neydi Ömer’i sana getiren o şanlı, kutlu sebep

Şimdi zorbalar elinde, ağlıyor musun Aksam 

Kan görür oldum artık sana ne zaman baksam 

Mescidinde çocukların seslerine ne oldu

Sultanların sevdası şimdi kanla mi doldu

İslam’in kutlu şehri, ilk kıblemizsin sen bizim 

Hakkından geldiğimiz yer burasıdır dinsizin 

Mahzun olma bu ümmet sahip çıkacak sana

Tasalanma sen, bakma uğrunda akacak kana

O kandır ki şahadete açılan yoldur bize

Bu şuurdur dünyayı elbet getiren dize

Halil kapısında bekleriz soysuzlar ordusunu

Verir miyiz bunlara ebediyen hiç vize

Kudüs bugün İslam’ın, nuru ile ayakta 

Sen mahzunken bizler uyur muyuz yarakta!

Uyuyan gafletteki Müslüman kardeşim uyan!

Yok mu Kudüs’ümün kanlı feryadını duyan!

Ebabiller bekleme sen olmalısın o taşı atan 

Sen değil misin cihanı kendine vatan yapan 

Olma sakın alçakça, ucuzca onurunu satan

Hesap sorar ahrette toprak altında yatan

Ey Muhammed’e tabi olan en kutlu ümmet 

Yetmedi mi Kudüs’e reva bu görülen zillet

Haydi kalk, doğrul, emrolunduğun gibi ol 

Kırılması yetmezse, kopsun durmasın bu kol!

Ey meleklerin durmadan kol gezindiği şehir 

Çürümüş zihniyetler aynı, her bir tarafı kir

Gelecek ümmet sana, her köşeden akın akın 

Üzülme artık Kudüs, Kurtuluşun çok yakın!