Toprak Karşılığı Barış İlkesi

“Toprak Karşılığı Barış” ilkesi, Filistin tarafının barışa razı olması karşılığında İsrail’in 1967’de işgal ettiği topraklardan bir kısmını geri vermesini öngören bir prensibi temsil eder. Bu ilke, 1991 yılında Madrid Konferansı’nda temel alınmış ve Filistin tarafının, aynı zamanda tüm Arap dünyasının, İsrail ile barış anlaşmasını kabul etmesi halinde İsrail’in bu topraklardan çekilmesini ve Filistin halkına bağımsız bir devlet kurma hakkını tanımasını içerir. Kökeni ise BM Güvenlik Konseyi’nin Kasım 1967 tarihli 242 sayılı kararına dayanır, bu karar İsrail’in 1967’de işgal ettiği topraklardan çekilmesini talep etmektedir. Ayrıca, bölgede kalıcı ve adil bir barışın sağlanabilmesi için İsrail’in tüm devletlerle savaşı sonlandırması, bölgedeki diğer devletlerin bağımsızlığını saygıyla karşılaması ve tanınmış sınırlar içinde güvenli bir şekilde barış içinde yaşama hakkını garanti etmesini içerir.

Oslo Anlaşmaları döneminde bu ilke daha fazla önem kazanmış, İsrail ve Filistin arasındaki çatışmanın çözümünde kilit bir rol oynamıştır. İsrail, barış anlaşmalarının bir sonucu olarak işgal ettiği toprakları Filistin’e iade edeceği taahhüdünde bulunmuştur.

Ancak, son yıllarda bazı Arap ülkeleri, bu ilkeyi göz ardı ederek İsrail ile normalleşme anlaşmaları imzalayarak Filistin meselesine olan desteklerini azaltmıştır. Bu, Arap Birliği’nin 2002’de kabul ettiği Arap Barış Girişimi’ne aykırıdır. Bu gelişmeler, “Toprak Karşılığı Barış” ilkesinin geçerliliğini sorgulatmış ve Filistin-İsrail çatışmasının çözümüne yönelik arayışlarda yeni bir dönemin başladığını göstermiştir.